دونه دونه روزای تقویمو خط میزنم.کابوسهای شبانم نزدیک شدن به لحظه موعود رو به من نوید میدن و من تو جوابشون فقط میتونم بی صدا اشک بیزم!

دلم میخواد فریاد بزنم ولی سکوت خفم کرده،دلم میخواد بهش فکر نکنم ولی هر لحظه پیش رومه،دلم میخواد...! دل من هرچی بخواد برای دنیا مهم نیست!شدم عروسک خیمه شب بازی روزگار که داره نمایشنامه تقدیرو بازی میکنه!

اره! بی توجه به التماسای من،اخرین روزم توی تقویم خط میخوره.توی یه ثانیه،تمام لحظه های باهم بودنمون میشن خاطره های سیاه و سفیدی که هربار سرزدن بهشون به یه داروی خواب اور ختم میشه!